Τέσσερις τηλεοπτικές άδειες εθνικής εμβέλειας δημοπρατήθηκαν και έφεραν έσοδα 267 εκατ. Ευρώ.
Η πληρωμή για τη χρήση του δικαιώματος εκπομπής αποτελούσε εκκρεμότητα πολλών ετών σε βάρος της πολιτείας και σε όφελος των ιδιοκτητών – μετόχων των καναλιών.
Εδώ σταματούν τα καλά νέα.
Της Αφροδίτης Παπαθανάση
Βασικό πρόβλημα στη σχέση των κεντρικών μέσων ενημέρωσης, των κομμάτων και της πολιτείας ήταν και παραμένει το μη ρυθμισμένο, από άποψη κανόνων και διαφάνειας, περιβάλλον. Αυτή η ηθελημένα χαλαρή σχέση επέτρεψε σε εφημερίδες των 1000 φύλλων να έχουν κάποια εκατομμύρια κρατικής διαφημιστικής δαπάνης, έντυπα που δεν ξέρουμε αν έχουν καν φορολογική έδρα να γεμίζουν αφίσες όλη την Ελλάδα παραμονές δημοψηφίσματος και τηλεοπτικούς σταθμούς που έλαβαν χαριστικά θαλασσοδάνεια και κατά εποχές ξεπέρασαν κατά πολύ τα όρια σεβασμού απέναντι σε πρόσωπα και πολιτικές αντιλήψεις.
Είχαμε εν ολίγοις και εντολοδόχους και περιπτώσεις βαθιάς διαπλοκής.
Το θέμα τώρα είναι αν τον σκόπελο αυτόν, με την διαδικασία αδειοδότησης, τον ξεπεράσουμε, ή τον σκεπάσαμε με λίγο κύμα ή τον χτίσαμε με τσιμέντο.
Αν και με ευθύνη εδώ και της αντιπολίτευσης είχε συγκροτηθεί και συσταθεί το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης θα είχε το σύστημα ως αφετηρία τυπικού και νομικού ελέγχου μια ανεξάρτητη αρχή. Τώρα αντί αρχής υπήρχε πρόσωπο, ο κ. Παππας.
Αν η συμμετοχή σε διαγωνισμό για τη χορήγηση τηλεοπτικής άδειας είχε σαφείς, καθαρούς, διαφανούς κανόνες, όπως:
· πόση “εξουσία” επιτρέπεις σε πρόσωπα – ιδιοκτήτες – βασικούς μετόχους να συγκεντρώσουν,
· ποια η προέλευση των χρημάτων τα οποία θα κληθούν να καταθέσουν, καθαρά φορολογούμενα και όχι παράξενες καταστάσεις,
· ποια τα ίδια κεφάλαια που θα χρησιμοποιηθούν σε βάθος ενος συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος για να μην πέσουμε ξανά στα γρανάζια του δανεισμού, που με κάποιο τρόπο γίνεται “αναγκαστικός” απο τις τράπεζες,
· ποιο το σχέδιο βιωσιμότητας του καναλιού, σε μια αγορά που φθίνει και αυτό είναι ένα από τα μεγάλα ερωτηματικά της νέας πραγματικότητας,
· τι θα εκπέμπουν;; Πόσες ώρες κατ’ ελαχιστον σε ένα μίνιμουμ “αξιοπρεπές” πρόγραμμα.
· θέματα σε εκκρεμότητα με δικαιοσύνη και παραχωρείται “τηλεοπτική εξουσία”;; Το πρόβλημα φωνάζει απο μακρυά.
· ποια η σχέση,οικονομική – επαγγελματικές συνεργασίες, ή οικογενειακή – αδέρφια, ξαδέρφια και κουμπαριες – αιτούντων κανάλαρχων με μελη της κυβερνησης. Έπρεπε να συζητούμε σημερα και για αυτό; Τι δεν ειναι σαφές;
Τα παραπάνω δεν τέθηκαν. Και για αυτο η διαδικασία είναι προβληματική και επιδέχεται κριτικής περί διαφάνειας και στόχου που υπηρετεί.
Οι συνεπειές του νέου τοπίου είναι ολιγοπώλειο με “παράξενες” συμμετοχές, για να το πω ευγενικά. Η κυβέρνηση πήρε τα 246 εκατ. Ευρω που και με ανοιχτή διαδικασία θα μπορούσε να πάρει είτε λιγότερα, είτε περισσότερα και επέλεξε να περιόρισει την πολυφωνία, να κλείσει επιχειρήσεις και να δημιούργησε νεό κύμα ομηρίας ανθρώπων στην ανεργία.
Υπάρχει η οικονομική αποτίμηση του κλεισίματος καναλιών. Και δεν είναι θετική για τους χειρισμούς της παράταξης ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ. Υπάρχει κύρια θέμα αντίληψης. Τι και πως και με ποιους θέλει να ελέγξει. Την άποψη, τις καλές και κακές ειδήσεις.
Μικρή διαφημιστική πίτα, λόγω κρίσης στην αγορά και θέματα βιωσιμότητας εχουν εφημερίδες, site και περιφερειακά μέσα. Θα τα κλείσουμε; Θα πάμε στους πιο δυνατούς οικονομικά παίχτες, ανεξάρτητα αν είναι καθαροί ή όχι και θα τους τα πουλήσουμε να τα μαζέψουμε σε ολιγοπώλειο και αυτά;; Αυτές είναι και επικίνδυνες σκέψεις και επικίνδυνες καταστάσεις.
Σαφώς η αγορά θέλει ρύθμιση. Από Αρχές. Θεσμικά. Όχι απο πρόσωπα και μικροπολιτικές. Αυτό γέννησε άθλιες στρεβλώσεις μην πάμε το σωτήριον έτος 2016 να κάνουμε τα πράγματα χειρότερα.
Αριστερός, δημοκρατικός κόσμος πήγε φυλακή για να υπερασπιστεί το δικαίωμα στην άποψη, την αντίληψη, την πολυφωνία. Μη τα ισοπεδώνουν όλα τύποι αδίστακτοι για εξουσία.
Και ο αριστερός, δημοκρατικός κόσμος, που πίστεψε οτι τα πραγματα με ΣΥΡΙΖΑ μπορούσαν πιο δίκαια να γίνουν, οφείλει σήμερα να υπερασπιστεί τις αλήθειες του και αξίες του και όχι να σηκώνει το βάρος μιας αντίληψης που δεν τον αφορά.
